Delfts Blauw vindt zijn oorsprong in de vroege 17e eeuw, toen Nederlandse pottenbakkers begonnen met het maken van blauw-witte keramiek, geïnspireerd door Chinees porselein. Naarmate de handel groeide, ontwikkelden deze Nederlandse ambachtslieden hun eigen stijl, gekenmerkt door verfijnde ontwerpen en de iconische blauwe tinten.

De stijl werd al snel enorm populair, met name tussen 1650 en 1750, toen Delft maar liefst 33 keramiekfabrieken telde. De Delftse 'porceleynbakkers' produceerden een zeer divers assortiment aan producten, van schalen en kommen tot klapmutsen (kommen met omgebogen randen), rolwagens (cilindervormige 'rouleau'-vazen), kwispedoors (spuugbakken), casbacken (kommen die werden gemaakt om op kasten te zetten) en tabakspotten. Veel van de kunstwerken die in deze periode zijn gemaakt, zijn nu te zien in musea over de hele wereld, zoals deze plaquette met een afbeelding van Elia gevoed door de raven, tentoongesteld in het Rijksmuseum in Amsterdam (bron).

Van de meer dan 30 traditionele aardewerkfabrieken die rond het midden van de 17e eeuw in Delft en omstreken gevestigd waren, is De Koninklijke Porceleyne Fles de enige die nog over is. Maar hoewel Delfts Blauw historisch traditionele wortels heeft, hebben kunstenaars door de eeuwen heen innovatieve manieren gevonden om deze iconische stijl opnieuw vorm te geven. Van het introduceren van nieuwe kleuren naast het traditionele blauw-witte palet, tot het gebruik van Delfts Blauw in onverwachte voorwerpen, zoals stoelen, muurschilderingen en zelfs mode - deze kunstvorm blijft zich ontwikkelen. De meest inspirerende werken komen voort uit het combineren van traditionele en nieuwe ideeën, het gebruiken van moderne technologieën of afbeelden van hedendaagse thema's die huidige generaties meer aanspreken.

In 2013 heeft de Amsterdamse straatkunstenaar Hugo Kaagman op verzoek van de gemeente Delft een gevel in de Bonte Ossteeg bekleed met een grote Delfts blauwe muurschildering (bron).